Είμαστε και ποιητές !!!

 

της μαθήτριας Νικολέττας Πανουργιά

Λαμπρή ξανά είναι σήμερα                          Γέμισε η πλάση γέλιο                

Απρίλη μήνα τώρα                                       κι ο κάμπος ευωδιάζει               

λάμπουν όλοι από χαρά                              γκαρίζει ο γαϊδαράκος               

και ανταλλάσσουν δώρα.                            και το αρνί βελάζει.                     

Ο θάνατος νικιέται                                       Τσίκνα παντού απλώνεται

και η ζωή γελά                                             απ’ των σπιτιών τις καμινάδες

όπως γελά η Άνοιξη                                    παίζουν έξω τα παιδιά

με τα χρυσά μαλλιά.                                    και τα κοιτούν μανάδες.

Ένας μόνο άνθρωπος                                Η Θεοτόκος είναι

δεν είναι ευτυχισμένος                               που κλαίει γοερά

που κλαίει γοερά                                         καυτά δάκρυα πέφτουν

κι είναι δυστυχισμένος.                              στου κόσμου την ποδιά.

Την 6^η μέρα της βδομάδας                        Θα τον βασανίσουν  πολύ

ο γιος της θα χαθεί                                     με στεφάνι αγκαθωτό

για να σώσει τους ανθρώπους                 θα τον κοροϊδέψουν

 χωρίς να τη σκεφτεί.                                 πριν του βάλουν τον σταυρό.

 

Ο Πιλάτος προσπαθεί                                Δεν καταφέρνει τίποτα
κάτι να κάνει τώρα                                      κι Ιουδαίοι τον σταυρώνουν
να τον σώσει απ’ το μαρτύριο                  τρέχει ποτάμι το αίμα
της κακιάς της ώρας.                                 σα να τον μαχαιρώνουν.

Από τ’ άγιο το αίμα
έτσι βάφονται τα αυγά
σύμφωνα με την παράδοση
που ξέρω απ’ τα παλιά